Η ΑΣΠΡΗ ΓΑΤΑ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε τρεις γιους, που ήταν όλοι τόσο έξυπνοι και γενναίοι που άρχισε να φοβάται ότι θα ήθελαν να βασιλέψουν στο βασίλειο πριν πεθάνει. Τώρα ο βασιλιάς, αν και ένιωθε ότι γερνούσε, δεν ήθελε καθόλου να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση του βασιλείου του όσο μπορούσε να τη διαχειριστεί πολύ καλά, γι' αυτό σκέφτηκε ότι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσει ειρηνικά θα ήταν να εκτρέψει την τα μυαλά των γιων του με υποσχέσεις από τις οποίες μπορούσε πάντα να ξεφύγει όταν ερχόταν η ώρα να τις τηρήσει.
Έστειλε λοιπόν να τους βρουν όλους και, αφού τους μίλησε ευγενικά, πρόσθεσε:
«Θα συμφωνήσετε απόλυτα μαζί μου, αγαπητά μου παιδιά, ότι η μεγάλη μου ηλικία δεν μου επιτρέπει να φροντίζω τις κρατικές μου υποθέσεις τόσο προσεκτικά όσο κάποτε. Αρχίζω να φοβάμαι ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει την ευημερία των υπηκόων μου. Εύχομαι κάποιος από εσάς να πετύχει στο στέμμα μου· αλλά σε αντάλλαγμα για ένα τέτοιο δώρο, είναι σωστό να κάνετε κάτι για μένα. Τώρα, καθώς σκέφτομαι να αποσυρθώ στη χώρα, μου φαίνεται ότι ένα όμορφο, ζωηρό, πιστό σκυλάκι θα ήταν πολύ καλή παρέα για μένα· έτσι, χωρίς να λάβω υπόψη τις ηλικίες σας, υπόσχομαι ότι αυτός που θα μου φέρει το πιο όμορφο σκυλάκι θα με διαδεχθεί αμέσως».
Οι τρεις πρίγκιπες εξεπλάγησαν πολύ από την ξαφνική όρεξη του πατέρα τους για ένα σκυλάκι, αλλά καθώς έδωσε στους δύο νεότερους την ευκαιρία που δεν θα είχαν διαφορετικά να γίνουν βασιλιάς, και καθώς ο μεγαλύτερος ήταν πολύ ευγενικός για να κάνει οποιαδήποτε αντίρρηση, δέχτηκαν η επιτροπή με χαρά. Αποχαιρέτησαν τον Βασιλιά, ο οποίος τους έδωσε δώρα από ασήμι και πολύτιμους λίθους και τους όρισε να τους συναντήσουν την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, αφού πέρασε ένας χρόνος, για να δουν τα σκυλάκια που του είχαν φέρει.
Έπειτα πήγαν μαζί σε ένα κάστρο που απείχε περίπου ένα πρωτάθλημα από την πόλη, συνοδευόμενοι από όλους τους φίλους τους, στους οποίους έδωσαν ένα μεγαλειώδες συμπόσιο, και τα τρία αδέρφια υποσχέθηκαν να είναι πάντα φίλοι, να μοιράζονται ό,τι καλή τύχη τους έτυχε, Να μην σε χωρίζει κανένας φθόνος ή ζήλια. και έτσι ξεκίνησαν, συμφωνώντας να συναντηθούν στο ίδιο κάστρο την καθορισμένη ώρα, για να παρουσιαστούν μαζί ενώπιον του Βασιλιά. Ο καθένας πήρε διαφορετικό δρόμο και οι δύο μεγαλύτεροι συνάντησαν πολλές περιπέτειες. αλλά πρόκειται για το νεότερο που πρόκειται να ακούσετε. Ήταν νέος, ομοφυλόφιλος και όμορφος και ήξερε όλα όσα έπρεπε να ξέρει ένας πρίγκιπας. και όσο για το θάρρος του, απλά δεν είχε τέλος.
Δεν πέρασε σχεδόν ούτε μια μέρα χωρίς να αγοράσει πολλά σκυλιά--μικρά και μεγάλα, λαγωνικά, μαστίφ, σπάνιελ και σκυλάκια. Μόλις αγόρασε ένα όμορφο, ήταν σίγουρο ότι θα έβλεπε ένα ακόμα πιο όμορφο, και μετά έπρεπε να ξεφορτωθεί όλα τα άλλα και να αγοράσει αυτό, καθώς, όντας μόνος, του ήταν αδύνατο να πάρει τριάντα ή σαράντα χιλιάδες σκυλιά περίπου μαζί του. Ταξίδευε από μέρα σε μέρα, χωρίς να ξέρει πού πήγαινε, ώσπου επιτέλους, μόλις νύχτωσε, έφτασε σε ένα μεγάλο, σκοτεινό δάσος. Δεν ήξερε τον δρόμο του και, για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, άρχισε να βροντάει και η βροχή έπεσε. Πήρε το πρώτο μονοπάτι που μπόρεσε να βρει και αφού περπάτησε για πολλή ώρα, φανταζόταν ότι είδε ένα αχνό φως και άρχισε να ελπίζει ότι θα ερχόταν σε κάποιο εξοχικό σπίτι όπου θα μπορούσε να βρει καταφύγιο για τη νύχτα. Στην πορεία, οδηγούμενος από το φως, έφτασε στην πόρτα του πιο υπέροχου κάστρου που μπορούσε να φανταστεί. Αυτή η πόρτα ήταν από χρυσό καλυμμένο με καρμπούνια, και ήταν το καθαρό κόκκινο φως που έλαμπε από αυτά που του έδειχναν το δρόμο μέσα στο δάσος. Οι τοίχοι ήταν από την καλύτερη πορσελάνη σε όλα τα πιο ευαίσθητα χρώματα, και ο Πρίγκιπας είδε ότι όλες οι ιστορίες που είχε διαβάσει ποτέ απεικονίζονταν πάνω τους. αλλά καθώς ήταν τρομερά βρεγμένος και η βροχή έπεφτε ακόμα σε χείμαρρους, δεν μπορούσε να μείνει να κοιτάξει άλλο, αλλά επέστρεψε στη χρυσή πόρτα. Εκεί είδε το πόδι ενός ελαφιού να κρέμεται από μια αλυσίδα από διαμάντια και άρχισε να αναρωτιέται ποιος θα μπορούσε να ζήσει σε αυτό το υπέροχο κάστρο.
«Πρέπει να αισθάνονται πολύ ασφαλείς απέναντι στους ληστές», είπε μέσα του. «Τι είναι αυτό που εμποδίζει κάποιον από το να κόψει αυτή την αλυσίδα και να ξεθάψει αυτές τις καραμπίνες και να γίνει πλούσιος για μια ζωή;»
Τράβηξε το πόδι του ελαφιού και αμέσως ακούστηκε ένα ασημένιο κουδούνι και η πόρτα άνοιξε, αλλά ο Πρίγκιπας δεν μπορούσε να δει τίποτα παρά πολλά χέρια στον αέρα, που το καθένα κρατούσε έναν πυρσό. Ήταν τόσο πολύ έκπληκτος που έμεινε ακίνητος, ώσπου ένιωσε τον εαυτό του να τον σπρώχνουν άλλα χέρια, ώστε, αν και ήταν κάπως ανήσυχος, δεν μπορούσε να μην συνεχίσει. Με το χέρι στο σπαθί του, για να είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε συμβεί, μπήκε σε μια αίθουσα στρωμένη με λάπις-λάζουλι, ενώ δύο υπέροχες φωνές τραγουδούσαν:
«Τα χέρια που βλέπεις να επιπλέουν από πάνω θα υπακούσουν γρήγορα η προσφορά σου· Αν η καρδιά σου φοβάται να μην κατακτήσει την Αγάπη, σε αυτό το μέρος μπορείς να μείνεις άφοβα».
Ο πρίγκιπας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τον απείλησε κανένας κίνδυνος όταν τον υποδέχτηκαν με αυτόν τον τρόπο, έτσι, οδηγούμενος από τα μυστηριώδη χέρια, πήγε προς μια πόρτα από κοράλλια, που άνοιξε από μόνη της, και βρέθηκε σε μια τεράστια αίθουσα μαργαριτάρι, από το οποίο άνοιξε μια σειρά από άλλα δωμάτια, που αστράφτουν με χιλιάδες φώτα, και γεμάτα με τόσο όμορφες εικόνες και πολύτιμα πράγματα που ο Πρίγκιπας ένιωσε αρκετά μπερδεμένος. Αφού πέρασε από εξήντα δωμάτια, τα χέρια που τον οδήγησαν σταμάτησαν και ο Πρίγκιπας είδε μια πολύ άνετη πολυθρόνα τραβηγμένη κοντά στη γωνία της καμινάδας. Την ίδια στιγμή η φωτιά άναψε μόνη της και τα όμορφα, απαλά, έξυπνα χέρια έβγαλαν τα βρεγμένα, λασπωμένα ρούχα του Πρίγκιπα και του χάρισαν φρέσκα από τα πιο πλούσια υλικά, όλα κεντημένα με χρυσό και σμαράγδια. Δεν μπορούσε να μην θαυμάσει όλα όσα έβλεπε και τον επιδέξιο τρόπο με τον οποίο τον περίμεναν τα χέρια, αν και μερικές φορές εμφανίζονταν τόσο ξαφνικά που τον έκαναν να πηδήξει.
Όταν ήταν αρκετά έτοιμος - και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έμοιαζε πολύ διαφορετικός από τον βρεγμένο και κουρασμένο Πρίγκιπα που είχε σταθεί έξω στη βροχή και τράβηξε το πόδι του ελαφιού - τα χέρια τον οδήγησαν σε ένα υπέροχο δωμάτιο, στους τοίχους εκ των οποίων ήταν ζωγραφισμένες οι ιστορίες του Puss in Boots και μιας σειράς άλλων διάσημων γατών. Το τραπέζι ήταν στρωμένο για δείπνο με δύο χρυσά πιάτα, και χρυσά κουτάλια και πιρούνια, και ο μπουφές ήταν καλυμμένος με πιάτα και ποτήρια από κρυστάλλινα σετ με πολύτιμες πέτρες. Ο Πρίγκιπας αναρωτιόταν για ποιον θα μπορούσε να είναι η δεύτερη θέση, όταν ξαφνικά μπήκαν καμιά δεκαριά γάτες που κουβαλούσαν κιθάρες και ρολά μουσικής, που πήραν τις θέσεις τους σε μια άκρη του δωματίου και υπό την καθοδήγηση μιας γάτας που χτυπούσε τον χρόνο με ρολό χαρτιού άρχισε να νιαουρίζει σε κάθε πλήκτρο που μπορούσε να φανταστεί κανείς, και να τραβούν τα νύχια τους στις χορδές των κιθάρων, δημιουργώντας το πιο παράξενο είδος μουσικής που μπορούσε να ακουστεί. Ο Πρίγκιπας σταμάτησε βιαστικά τα αυτιά του, αλλά ακόμα και τότε το θέαμα αυτών των κωμικών μουσικών τον έβαλε σε κρίσεις γέλιου.
«Τι αστείο θα δω μετά;» είπε στον εαυτό του, και αμέσως η πόρτα άνοιξε και μπήκε μια μικροσκοπική φιγούρα καλυμμένη από ένα μακρύ μαύρο πέπλο. Διεξήχθη από δύο γάτες που φορούσαν μαύρους μανδύες και κουβαλούσαν ξίφη, και ακολούθησε ένα μεγάλο πάρτι από γάτες, οι οποίες έφεραν μέσα κλουβιά γεμάτα με αρουραίους και ποντίκια.
Ο Πρίγκιπας ήταν τόσο έκπληκτος που σκέφτηκε ότι πρέπει να ονειρευόταν, αλλά η μικρή φιγούρα πλησίασε και έριξε πίσω το πέπλο της και είδε ότι ήταν η πιο όμορφη μικρή λευκή γάτα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Φαινόταν πολύ νέα και πολύ λυπημένη, και με μια γλυκιά φωνή που πήγε κατευθείαν στην καρδιά του είπε στον Πρίγκιπα:
«Γιε του Βασιλιά, καλώς ήρθες· η Βασίλισσα των Γάτων χαίρεται που σε βλέπει».
«Κυρία Γάτα», απάντησε ο Πρίγκιπας, «Σε ευχαριστώ που με δέχθηκες τόσο ευγενικά, αλλά σίγουρα δεν είσαι μια συνηθισμένη γάτα; Πράγματι, ο τρόπος που μιλάς και η μεγαλοπρέπεια του κάστρου σου το αποδεικνύουν ξεκάθαρα».
«Γιε του βασιλιά», είπε η Λευκή Γάτα, «Σε ικετεύω να μου γλιτώσεις αυτά τα κομπλιμέντα, γιατί δεν τα έχω συνηθίσει. Αλλά τώρα», πρόσθεσε, «ας σερβιριστεί το δείπνο και ας σιωπήσουν οι μουσικοί, όπως οι Ο Prince δεν καταλαβαίνει τι λένε».
Έτσι τα μυστηριώδη χέρια άρχισαν να φέρνουν το δείπνο, και πρώτα έβαλαν στο τραπέζι δύο πιάτα, το ένα περιείχε στιφάδο περιστέρια και το άλλο ένα φρικασέ από χοντρά ποντίκια. Το θέαμα του τελευταίου έκανε τον Πρίγκιπα να νιώθει σαν να μην μπορούσε να απολαύσει καθόλου το δείπνο του. Αλλά η Λευκή Γάτα, βλέποντας αυτό, τον διαβεβαίωσε ότι τα πιάτα που προορίζονταν γι 'αυτόν ήταν προετοιμασμένα σε μια ξεχωριστή κουζίνα και θα μπορούσε να είναι απολύτως βέβαιος ότι δεν περιείχαν ούτε αρουραίους ούτε ποντίκια. και ο Πρίγκιπας ένιωθε τόσο σίγουρος ότι δεν θα τον εξαπατούσε που δεν είχε άλλο δισταγμό στην αρχή. Αυτή τη στιγμή παρατήρησε ότι στο μικρό πόδι που ήταν δίπλα του η Λευκή Γάτα φορούσε ένα βραχιόλι που περιείχε ένα πορτρέτο και παρακάλεσε να του επιτραπεί να το κοιτάξει. Προς μεγάλη του έκπληξη, βρήκε ότι αντιπροσώπευε έναν εξαιρετικά όμορφο νεαρό άνδρα, που έμοιαζε τόσο με τον εαυτό του που μπορεί να ήταν το δικό του πορτρέτο! Η Λευκή Γάτα αναστέναξε καθώς την κοίταξε και φαινόταν πιο λυπημένος από ποτέ, και ο Πρίγκιπας δεν τόλμησε να κάνει καμία ερώτηση από φόβο μήπως τη δυσαρεστήσει. έτσι άρχισε να μιλάει για άλλα πράγματα και διαπίστωσε ότι την ενδιέφεραν όλα τα θέματα που νοιαζόταν για τον εαυτό του και φαινόταν να ξέρει πολύ καλά τι συνέβαινε στον κόσμο. Μετά το δείπνο πήγαν σε ένα άλλο δωμάτιο, το οποίο ήταν εξοπλισμένο ως θέατρο, και οι γάτες έπαιξαν και χόρεψαν για τη διασκέδαση τους, και μετά η Λευκή Γάτα τον καληνύχτισε και τα χέρια τον οδήγησαν σε ένα δωμάτιο που δεν είχε δει. πριν, κρεμασμένα με ταπισερί δουλεμένα με φτερά πεταλούδων κάθε χρώματος. υπήρχαν καθρέφτες που έφταναν από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα και ένα μικρό λευκό κρεβάτι με κουρτίνες από γάζα δεμένες με κορδέλες. Ο Πρίγκιπας πήγε για ύπνο σιωπηλός, καθώς δεν ήξερε πώς να ξεκινήσει μια συζήτηση με τα χέρια που τον περίμεναν, και το πρωί τον ξύπνησε ένας θόρυβος και σύγχυση έξω από το παράθυρό του, και τα χέρια ήρθαν και γρήγορα τον έντυσε με κυνηγετική στολή. Όταν κοίταξε έξω, όλες οι γάτες ήταν μαζεμένες στην αυλή, μερικά κορυφαία λαγωνικά, μερικά κόρναγαν, γιατί η Λευκή Γάτα έβγαινε για κυνήγι. Τα χέρια οδήγησαν ένα ξύλινο άλογο στον Πρίγκιπα και φαινόταν ότι περίμεναν να το ανέβει, με το οποίο ήταν πολύ αγανακτισμένος. αλλά δεν ωφελούσε να φέρει αντίρρηση, γιατί γρήγορα βρέθηκε στην πλάτη του, και έφυγε με χαρά μαζί του.
Η ίδια η Λευκή Γάτα καβαλούσε έναν πίθηκο, ο οποίος σκαρφάλωσε ακόμη και στις αετοφωλιές, όταν είχε μια λαχτάρα για τους νεαρούς αετούς. Ποτέ δεν υπήρχε πιο ευχάριστο πάρτι κυνηγιού, και όταν επέστρεψαν στο κάστρο, ο Πρίγκιπας και η Λευκή Γάτα δείπνησαν μαζί όπως πριν, αλλά όταν τελείωσαν, του πρόσφερε ένα κρυστάλλινο κύπελλο, το οποίο πρέπει να περιείχε ένα μαγικό βύθισμα, γιατί, μόλις καθώς είχε καταπιεί το περιεχόμενό του, ξέχασε τα πάντα, ακόμα και το σκυλάκι που αναζητούσε για τον Βασιλιά, και σκέφτηκε μόνο πόσο χαρούμενος ήταν που ήταν με τη Λευκή Γάτα! Και έτσι περνούσαν οι μέρες, με κάθε είδους διασκέδαση, ώσπου η χρονιά είχε σχεδόν φύγει. Ο Πρίγκιπας είχε ξεχάσει τα πάντα για να συναντήσει τα αδέρφια του: δεν ήξερε καν σε ποια χώρα ανήκε. αλλά η Λευκή Γάτα ήξερε πότε έπρεπε να γυρίσει πίσω, και μια μέρα του είπε:
«Ξέρεις ότι σου έμειναν μόνο τρεις μέρες για να ψάξεις το σκυλάκι για τον πατέρα σου και τα αδέρφια σου βρήκαν υπέροχα;»
Τότε ο Πρίγκιπας ανακτούσε ξαφνικά τη μνήμη του και φώναξε:
«Τι μπορεί να με έκανε να ξεχάσω ένα τόσο σημαντικό πράγμα; Όλη μου η περιουσία εξαρτάται από αυτό· και ακόμα κι αν μπορούσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να βρω έναν σκύλο αρκετά όμορφο για να μου κερδίσει ένα βασίλειο, πού να βρω ένα άλογο που θα με μεταφέρει έτσι σε τρεις μέρες;» Και άρχισε να είναι πολύ θυμωμένος. Αλλά η Λευκή Γάτα του είπε: «Γιε του βασιλιά, μην ασχολείσαι· είμαι φίλος σου και θα σου κάνω τα πάντα εύκολα. Μπορείς ακόμα να μείνεις εδώ για μια μέρα, καθώς το καλό ξύλινο άλογο μπορεί να σε πάει στη χώρα σου. σε δώδεκα ώρες."
«Σε ευχαριστώ, όμορφη Γάτα», είπε ο Πρίγκιπας. «Μα τι θα με ωφελήσει να επιστρέψω αν δεν έχω σκύλο να πάω στον πατέρα μου;»
«Δες εδώ», απάντησε η Λευκή Γάτα, κρατώντας ψηλά ένα βελανίδι. "Υπάρχει μια πιο όμορφη σε αυτό από το Dogstar!"
"Ω! Λευκή γάτα αγαπητέ", είπε ο Πρίγκιπας, "τι αγενής είσαι που γελάς μαζί μου τώρα!"
«Μόνο άκου», είπε, κρατώντας το βελανίδι στο αυτί του.
Και μέσα σε αυτό άκουσε ευδιάκριτα μια μικροσκοπική φωνή να λέει: «Τόξο-ουάου!»
Ο Πρίγκιπας χάρηκε, γιατί ένας σκύλος που μπορεί να κλειστεί σε ένα βελανίδι πρέπει να είναι πράγματι πολύ μικρός. Ήθελε να το βγάλει και να το κοιτάξει, αλλά η Λευκή Γάτα είπε ότι θα ήταν καλύτερα να μην ανοίξει το βελανίδι μέχρι να βρεθεί μπροστά στον Βασιλιά, σε περίπτωση που το μικροσκοπικό σκυλί κρυώσει στο ταξίδι. Την ευχαρίστησε χίλιες φορές και την αποχαιρέτησε πολύ λυπημένος όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει.
«Οι μέρες πέρασαν τόσο γρήγορα μαζί σου», είπε, «Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω μαζί μου τώρα».
Αλλά η Λευκή Γάτα κούνησε το κεφάλι της και αναστέναξε βαθιά απαντώντας.
Μετά από όλα, ο Πρίγκιπας ήταν ο πρώτος που έφτασε στο κάστρο όπου είχε συμφωνήσει να συναντήσει τα αδέρφια του, αλλά ήρθαν αμέσως μετά, και κοίταξαν έκπληκτοι όταν είδαν το ξύλινο άλογο στην αυλή να χοροπηδά σαν κυνηγός.
Ο Πρίγκιπας τους συνάντησε χαρούμενος και άρχισαν να του λένε όλες τις περιπέτειές τους. αλλά κατάφερε να τους κρύψει αυτό που έκανε, και μάλιστα τους οδήγησε να πιστέψουν ότι ένα σκυλί γυριστή που είχε μαζί του ήταν αυτό που έφερνε για τον Βασιλιά. Όσο αγαπούσαν όλοι ο ένας τον άλλον, οι δύο μεγαλύτεροι δεν μπορούσαν να μην χαρούν να σκεφτούν ότι τα σκυλιά τους είχαν σίγουρα καλύτερες πιθανότητες. Το επόμενο πρωί ξεκίνησαν με το ίδιο άρμα. Τα μεγαλύτερα αδέρφια κουβαλούσαν σε καλάθια δύο τόσο μικροσκοπικά, εύθραυστα σκυλιά που μετά βίας τολμούσαν να τα αγγίξουν. Όσο για το στροφείο, έτρεξε πίσω από το άρμα και καλύφθηκε τόσο με λάσπη που δύσκολα μπορούσε κανείς να δει πώς ήταν. Όταν έφτασαν στο παλάτι, όλοι συνωστίστηκαν για να τους καλωσορίσουν καθώς πήγαιναν στη μεγάλη αίθουσα του Βασιλιά. και όταν τα δύο αδέρφια παρουσίασαν τα σκυλάκια τους, κανείς δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο ήταν το πιο όμορφο. Ήδη κανονίζονταν μεταξύ τους να μοιραστούν το βασίλειο ισότιμα, όταν ο νεότερος προχώρησε, βγάζοντας από την τσέπη του το βελανίδι που του είχε δώσει η Λευκή Γάτα. Το άνοιξε γρήγορα, και εκεί πάνω σε ένα άσπρο μαξιλάρι είδαν έναν σκύλο τόσο μικρό που θα μπορούσε εύκολα να τον περάσουν από ένα δαχτυλίδι. Ο Πρίγκιπας το ακούμπησε στο έδαφος και σηκώθηκε αμέσως και άρχισε να χορεύει. Ο Βασιλιάς δεν ήξερε τι να πει, γιατί ήταν αδύνατο να είναι κάτι πιο όμορφο από αυτό το μικρό πλάσμα. Ωστόσο, καθώς δεν βιαζόταν να αποχωριστεί το στέμμα του, είπε στους γιους του ότι, καθώς είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία την πρώτη φορά, θα τους ζητούσε να πάνε άλλη μια φορά και να αναζητήσουν από ξηρά και θάλασσα ένα κομμάτι μουσελίνας. τόσο λεπτό που μπορούσε να τραβήξει μέσα από το μάτι μιας βελόνας. Τα αδέρφια δεν ήταν πολύ πρόθυμα να ξεκινήσουν ξανά, αλλά οι δύο μεγαλύτεροι συναίνεσαν γιατί τους έδωσε άλλη μια ευκαιρία και ξεκίνησαν όπως πριν. Ο νεότερος ανέβηκε ξανά στο ξύλινο άλογο και γύρισε ολοταχώς στην αγαπημένη του Λευκή Γάτα. Κάθε πόρτα του κάστρου ήταν ορθάνοιχτη, και κάθε παράθυρο και πυργίσκος ήταν φωτισμένοι, έτσι φαινόταν πιο υπέροχο από πριν. Τα χέρια έσπευσαν να τον συναντήσουν και οδήγησαν το ξύλινο άλογο στον στάβλο, ενώ εκείνος έσπευσε να βρει τη Λευκή Γάτα. Κοιμόταν σε ένα μικρό καλάθι πάνω σε ένα λευκό σατέν μαξιλάρι, αλλά πολύ σύντομα ξεκίνησε όταν άκουσε τον Πρίγκιπα και χάρηκε που τον είδε άλλη μια φορά.
«Πώς θα μπορούσα να ελπίζω ότι θα επέστρεφες σε μένα, ο γιος του Κινγκ;» είπε. Και μετά τη χάιδεψε και τη χάιδεψε και της είπε για το επιτυχημένο ταξίδι του και πώς είχε επιστρέψει για να της ζητήσει τη βοήθειά της, καθώς πίστευε ότι ήταν αδύνατο να βρει αυτό που ζητούσε ο Βασιλιάς. Η Λευκή Γάτα φαινόταν σοβαρή και είπε ότι πρέπει να σκεφτεί τι έπρεπε να γίνει, αλλά ότι, ευτυχώς, υπήρχαν μερικές γάτες στο κάστρο που μπορούσαν να γυρίσουν πολύ καλά, και αν κάποιος μπορούσε να το διαχειριστεί θα μπορούσε, και θα τους έβαζε καθήκον της ίδιας.
Και τότε εμφανίστηκαν τα χέρια κουβαλώντας πυρσούς, και οδήγησαν τον Πρίγκιπα και τη Λευκή Γάτα σε μια μακριά στοά που έβλεπε στον ποταμό, από τα παράθυρα της οποίας είδαν μια υπέροχη επίδειξη πυροτεχνημάτων κάθε είδους. μετά από το οποίο είχαν δείπνο, το οποίο άρεσε στον Πρίγκιπα ακόμα περισσότερο από τα πυροτεχνήματα, γιατί ήταν πολύ αργά και πεινούσε μετά τη μεγάλη του βόλτα. Και έτσι οι μέρες πέρασαν γρήγορα όπως πριν. ήταν αδύνατο να νιώθει βαρετή με τη Λευκή Γάτα, και είχε αρκετά ταλέντο στο να εφευρίσκει νέες διασκεδάσεις-- πράγματι, ήταν πιο έξυπνη από ό,τι έχει κάθε δικαίωμα να είναι μια γάτα. Αλλά όταν ο Πρίγκιπας τη ρώτησε πώς ήταν που ήταν τόσο σοφή, εκείνη είπε μόνο:
«Γιε του βασιλιά, μη με ρωτάς· μάντεψε ό,τι θέλεις. Μπορεί να μη σου πω τίποτα».
Ο Πρίγκιπας ήταν τόσο χαρούμενος που δεν ταλαιπώρησε καθόλου τον εαυτό του για την ώρα, αλλά προς το παρόν η Λευκή Γάτα του είπε ότι η χρονιά είχε φύγει και ότι δεν έπρεπε να ανησυχεί καθόλου για το κομμάτι μουσελίνας, όπως το είχαν φτιάξει. πολύ καλά.
«Αυτή τη φορά», πρόσθεσε, «μπορώ να σου δώσω μια κατάλληλη συνοδεία». και κοιτάζοντας έξω στην αυλή ο Πρίγκιπας είδε ένα υπέροχο άρμα από λαμπερό χρυσό, σμάλτο σε χρώμα φλόγας με χίλιες διαφορετικές συσκευές. Τραβήχτηκε από δώδεκα λευκά άλογα, τετράπλευρα. τα στολίδια τους ήταν βελούδο στο χρώμα της φλόγας, κεντημένα με διαμάντια. Ακολούθησαν εκατό άρματα, το καθένα συρμένο από οκτώ άλογα, και γεμάτα με αξιωματικούς με υπέροχες στολές, και χίλιοι φρουροί περικύκλωσαν την πομπή. "Πηγαίνω!" είπε η Λευκή Γάτα, "και όταν εμφανιστείς μπροστά στον Βασιλιά σε τέτοια κατάσταση, σίγουρα δεν θα σου αρνηθεί το στέμμα που σου αξίζει. Πάρε αυτό το καρύδι, αλλά μην το ανοίξεις μέχρι να βρεθείς μπροστά του, τότε θα βρεις μέσα του το στέμμα που σου αξίζει. κάτι που μου ζήτησες».
«Ωραία Μπλάνσετ», είπε ο Πρίγκιπας, «πώς μπορώ να σε ευχαριστήσω δεόντως για όλη την καλοσύνη σου απέναντί μου; Πες μου μόνο ότι το επιθυμείς και θα εγκαταλείψω για πάντα κάθε σκέψη να γίνω βασιλιάς και θα μείνω εδώ μαζί σου πάντα."
«Γιε του Βασιλιά», απάντησε εκείνη, «δείχνει την καλοσύνη της καρδιάς σου που πρέπει να νοιάζεσαι τόσο πολύ για μια μικρή λευκή γάτα, που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να πιάνει ποντίκια· αλλά δεν πρέπει να μείνεις».
Έτσι ο Πρίγκιπας φίλησε το μικρό της πόδι και ξεκίνησε. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο γρήγορα ταξίδεψε όταν σας λέω ότι έφτασαν στο παλάτι του Βασιλιά μόλις στον μισό χρόνο που χρειάστηκε το ξύλινο άλογο για να φτάσει εκεί. Αυτή τη φορά ο Πρίγκιπας άργησε τόσο πολύ που δεν προσπάθησε να συναντήσει τα αδέρφια του στο κάστρο τους, έτσι θεώρησαν ότι δεν θα μπορούσε να έρθει και χάρηκαν μάλλον γι' αυτό και έδειξαν τα κομμάτια τους από μουσελίνα στον βασιλιά περήφανα, νιώθοντας σίγουροι ότι επιτυχία. Και πράγματι τα πράγματα ήταν πολύ ωραία και περνούσαν από το μάτι μιας πολύ μεγάλης βελόνας. αλλά ο βασιλιάς, που ήταν πολύ χαρούμενος που δυσκολεύτηκε, έστειλε μια συγκεκριμένη βελόνα, που φυλάσσονταν ανάμεσα στα κοσμήματα του Στέμματος, και είχε τόσο μικρό μάτι που όλοι είδαν αμέσως ότι ήταν αδύνατο να περάσει η μουσελίνα από μέσα . Οι πρίγκιπες ήταν θυμωμένοι και άρχισαν να παραπονιούνται ότι ήταν κόλπο, όταν ξαφνικά ήχησαν οι τρομπέτες και μπήκε ο νεότερος Πρίγκιπας. Ο πατέρας και τα αδέρφια του έμειναν έκπληκτοι με το μεγαλείο του και αφού τους χαιρέτησε πήρε το καρύδι από την τσέπη του και την άνοιξε, περιμένοντας να βρει το κομμάτι της μουσελίνας, αλλά αντ' αυτού υπήρχε μόνο ένα φουντούκι. Το έσπασε και εκεί βρισκόταν μια κερασιόπετρα. Όλοι κοιτούσαν, και ο Βασιλιάς γελούσε μόνος του με την ιδέα να βρει το κομμάτι μουσελίνα με λίγα λόγια.
Ωστόσο, ο Πρίγκιπας έσπασε την κερασιόπετρα, αλλά όλοι γέλασαν όταν είδαν ότι περιείχε μόνο τον δικό της πυρήνα. Το άνοιξε και βρήκε έναν κόκκο σιταριού, και μέσα ήταν ένας σπόρος κεχρί. Τότε ο ίδιος άρχισε να αναρωτιέται και μουρμούρισε σιγανά:
«Άσπρη γάτα, Λευκή Γάτα, με κοροϊδεύεις;»
Σε μια στιγμή ένιωσε το νύχι μιας γάτας να δίνει στο χέρι του μια απότομη γρατσουνιά, και ελπίζοντας ότι προοριζόταν για ενθάρρυνση, άνοιξε τον σπόρο του κεχριού και έβγαλε από αυτό ένα κομμάτι μουσελίνας τετρακόσιες λωρίδες, υφασμένες με τα πιο όμορφα χρώματα. και τα πιο υπέροχα μοτίβα? και όταν έφερε τη βελόνα πέρασε από το μάτι έξι φορές με τη μεγαλύτερη ευκολία! Ο βασιλιάς χλόμιασε και οι άλλοι πρίγκιπες στάθηκαν σιωπηλοί και λυπημένοι, γιατί κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι αυτό ήταν το πιο υπέροχο κομμάτι μουσελίνας που υπήρχε στον κόσμο
Αμέσως ο Βασιλιάς γύρισε στους γιους του και είπε, με έναν βαθύ αναστεναγμό:
"Τίποτα δεν θα μπορούσε να με παρηγορήσει περισσότερο στα γηρατειά μου από το να συνειδητοποιήσω την προθυμία σου να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες μου. Πήγαινε ξανά, και όποιος στο τέλος ενός έτους μπορέσει να φέρει πίσω την πιο όμορφη πριγκίπισσα θα παντρευτεί μαζί της και, χωρίς άλλα, καθυστερήστε, λάβετε το στέμμα, γιατί ο διάδοχός μου πρέπει οπωσδήποτε να είναι παντρεμένος». Ο Πρίγκιπας θεώρησε ότι είχε κερδίσει το βασίλειο αρκετά δύο φορές, αλλά παρόλα αυτά ήταν πολύ μορφωμένος για να το διαφωνήσει, έτσι απλά επέστρεψε στο υπέροχο άρμα του και, περικυκλωμένος από τη συνοδεία του, επέστρεψε στη Λευκή Γάτα πιο γρήγορα από ό,τι είχε Έλα. Αυτή τη φορά τον περίμενε, το μονοπάτι ήταν γεμάτο λουλούδια και χίλια μαγκάλια έκαιγαν μυρωδάτα ξύλα που μύριζαν τον αέρα. Καθισμένη σε μια στοά από την οποία μπορούσε να δει την άφιξή του, η Λευκή Γάτα τον περίμενε. «Λοιπόν, γιε του Κινγκ», είπε, «εδώ είσαι άλλη μια φορά, χωρίς στέμμα». «Κυρία», είπε, «χάρη στη γενναιοδωρία σας κέρδισα ένα διπλάσιο· αλλά το γεγονός είναι ότι ο πατέρας μου είναι τόσο απίθανος να το αποχωριστεί που δεν θα μου άρεσε να το πάρω».
"Δεν πειράζει", απάντησε, "είναι εξίσου καλό να προσπαθήσεις και να το αξίζεις. Καθώς πρέπει να πάρεις πίσω μια υπέροχη πριγκίπισσα μαζί σου την επόμενη φορά, θα ψάξω να βρω μια για σένα. Στο μεταξύ αφήστε μας να απολαύσουμε εμείς οι ίδιοι· απόψε διέταξα μια μάχη μεταξύ των γατών μου και των αρουραίων του ποταμού επίτηδες για να σας διασκεδάσω». Έτσι η φετινή χρονιά γλίστρησε ακόμα πιο ευχάριστα από τις προηγούμενες. Μερικές φορές ο Πρίγκιπας δεν μπορούσε να μην ρωτήσει τη Λευκή Γάτα πώς μπορούσε να μιλήσει.
«Ίσως είσαι νεράιδα», είπε. «Ή σε έχει αλλάξει κάποιος μάγος σε γάτα;»
Αλλά του έδωσε μόνο απαντήσεις που δεν του έλεγαν τίποτα. Οι μέρες περνούν τόσο γρήγορα όταν κάποιος είναι πολύ χαρούμενος που είναι βέβαιο ότι ο Πρίγκιπας δεν θα σκεφτόταν ποτέ ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει, όταν ένα βράδυ καθώς κάθονταν μαζί η Λευκή Γάτα του είπε ότι αν ήθελε να πάρει μια υπέροχη πριγκίπισσα σπίτι μαζί του την επόμενη μέρα πρέπει να είναι έτοιμος να κάνει αυτό που του είπε.
«Πάρε αυτό το σπαθί», είπε, «και κόψε μου το κεφάλι!»
"ΕΓΩ!" φώναξε ο Πρίγκιπας, "Σου έκοψα το κεφάλι! Μπλάνσετ αγάπη μου, πώς θα το έκανα;"
«Σε παρακαλώ να κάνεις ό,τι σου λέω, γιε του Κινγκ», απάντησε εκείνη.
Τα δάκρυα ήρθαν στα μάτια του Πρίγκιπα καθώς την παρακάλεσε να τον ρωτήσει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό--να του βάλει όποια αποστολή ήθελε ως απόδειξη της αφοσίωσής του, αλλά να του γλιτώσει από τη θλίψη που σκότωσε την αγαπημένη του Πούσι. Αλλά τίποτα που μπορούσε να πει δεν άλλαξε την αποφασιστικότητά της, και τελικά τράβηξε το σπαθί του και απελπισμένος, με ένα τρέμουλο χέρι, έκοψε το μικρό λευκό κεφάλι. Φανταστείτε όμως την έκπληξή του και την απόλαυσή του όταν ξαφνικά μια υπέροχη πριγκίπισσα στάθηκε μπροστά του, και, ενώ ήταν ακόμη άφωνος από έκπληξη, η πόρτα άνοιξε και μπήκε μια ωραία παρέα από ιππότες και κυρίες, που η καθεμία κουβαλούσε δέρμα γάτας! Έσπευσαν με κάθε σημάδι χαράς στην πριγκίπισσα, φιλώντας της το χέρι και συγχαίροντάς τη που επανήλθε στη φυσική της μορφή. Τους δέχτηκε ευγενικά, αλλά μετά από λίγα λεπτά παρακάλεσε να την αφήσουν μόνη με τον Πρίγκιπα, στον οποίο είπε:
"Βλέπεις, πρίγκιπα, ότι είχες δίκιο που υποθέσεις ότι δεν είμαι μια συνηθισμένη γάτα. Ο πατέρας μου βασίλευε σε έξι βασίλεια. Η βασίλισσα, η μητέρα μου, την οποία αγαπούσε πολύ, είχε πάθος να ταξιδεύει και να εξερευνά, και όταν ήμουν μόνο λίγων εβδομάδων πήρε την άδειά του να επισκεφτεί ένα ορισμένο βουνό για το οποίο είχε ακούσει πολλές υπέροχες ιστορίες και ξεκίνησε παίρνοντας μαζί της αρκετούς από τους συνοδούς της Στο δρόμο έπρεπε να περάσουν κοντά σε ένα παλιό κάστρο που ανήκε στις νεράιδες Κανείς δεν είχε πάει ποτέ σε αυτό, αλλά αναφέρθηκε ότι ήταν γεμάτο με τα πιο υπέροχα πράγματα, και η μητέρα μου θυμήθηκε ότι είχε ακούσει ότι οι νεράιδες είχαν στον κήπο τους τέτοια φρούτα που δεν μπορούσαν να δουν και να γευτούν πουθενά αλλού. θέλησε να τα δοκιμάσει μόνη της, και γύρισε τα βήματά της προς την κατεύθυνση του κήπου.Φτάνοντας στην πόρτα, που φλεγόταν από χρυσάφι και κοσμήματα, διέταξε τους υπηρέτες της να χτυπήσουν δυνατά, αλλά ήταν άχρηστο· φαινόταν σαν όλα τα Οι κάτοικοι του κάστρου πρέπει να κοιμούνται ή να έχουν πεθάνει.Τώρα όσο πιο δύσκολο γινόταν η απόκτηση του καρπού, τόσο η Βασίλισσα ήταν αποφασισμένη να το είχε. Διέταξε λοιπόν να φέρουν σκάλες και να περάσουν από τον τοίχο στον κήπο. αλλά αν και ο τοίχος δεν φαινόταν πολύ ψηλός, και έδεσαν τις σκάλες μεταξύ τους για να τις κάνουν πολύ μακριές, ήταν εντελώς αδύνατο να φτάσουμε στην κορυφή.
"Η βασίλισσα ήταν σε απόγνωση, αλλά καθώς πλησίαζε η νύχτα, διέταξε να στρατοπεδεύσουν ακριβώς εκεί που βρίσκονταν, και πήγε η ίδια στο κρεβάτι, νιώθοντας αρκετά άρρωστη, ήταν τόσο απογοητευμένη. Στη μέση της νύχτας ξύπνησε ξαφνικά, και είδε με έκπληξη μια μικροσκοπική, άσχημη ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται δίπλα στο κρεβάτι της, η οποία της είπε:
«Πρέπει να πω ότι θεωρούμε κάπως ενοχλητικό για τη Μεγαλειότητά σας να επιμείνουμε να γευτείτε τα φρούτα μας· αλλά για να σας γλυτώσουμε από την ενόχληση, οι αδερφές μου και εγώ θα συναινέσουμε να σας δώσουμε όσα περισσότερα μπορείτε, υπό έναν όρο -- ότι είναι ότι θα μας δώσεις τη μικρή σου κόρη να την μεγαλώσουμε σαν δική μας».
"Αχ! αγαπητή μου κυρία", φώναξε η βασίλισσα, "δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα πάρετε για τον καρπό; Θα σας δώσω τα βασίλειά μου πρόθυμα."
«Όχι», απάντησε η γριά νεράιδα, «δεν θα έχουμε τίποτα άλλο εκτός από τη μικρή σου κόρη. Θα είναι τόσο χαρούμενη όσο είναι μεγάλη η μέρα και θα της δώσουμε ό,τι αξίζει να έχεις στη χώρα των νεραϊδών, αλλά δεν πρέπει να την ξαναδώ μέχρι να παντρευτεί ».
«Αν και είναι μια δύσκολη κατάσταση», είπε η Βασίλισσα, «Συμφωνώ, γιατί σίγουρα θα πεθάνω αν δεν γευτώ το φρούτο, και έτσι θα χάσω τη μικρή μου κόρη είτε έτσι είτε αλλιώς.
«Έτσι η γριά νεράιδα την οδήγησε στο κάστρο και, παρόλο που ήταν ακόμα μεσάνυχτα, η βασίλισσα μπορούσε να δει ξεκάθαρα ότι ήταν πολύ πιο όμορφο από ό,τι της είχαν πει, πράγμα που μπορείς εύκολα να πιστέψεις, πρίγκιπα», είπε. η Λευκή Γάτα, "όταν σου λέω ότι ήταν αυτό το κάστρο στο οποίο βρισκόμαστε τώρα. "Θα μαζέψεις μόνος σου τα φρούτα, βασίλισσα;" είπε η γριά νεράιδα, 'ή να την φωνάξω να έρθω σε σένα;'
«Σε ικετεύω να με αφήσεις να το δω όταν θα το φωνάξουν», φώναξε η Βασίλισσα· «αυτό θα είναι κάτι εντελώς νέο». Η γριά νεράιδα σφύριξε δύο φορές και μετά φώναξε:
«`Βερίκοκα, ροδάκινα, νεκταρίνια, κεράσια, δαμάσκηνα, αχλάδια, πεπόνια, σταφύλια, μήλα, πορτοκάλια, λεμόνια, φραγκοστάφυλα, φράουλες, βατόμουρα, ελάτε!
«Και σε μια στιγμή ήρθαν να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο, και όμως δεν ήταν ούτε σκονισμένα ούτε χαλασμένα, και η Βασίλισσα τα βρήκε τόσο καλά όσο τα είχε φανταστεί. Βλέπετε ότι φύτρωσαν πάνω σε νεράιδα.
«Η γριά νεράιδα της έδωσε χρυσά καλάθια για να πάρει τα φρούτα και ήταν όσο τετρακόσια μουλάρια μπορούσαν να κουβαλήσουν. Μετά υπενθύμισε στη βασίλισσα τη συμφωνία της και την οδήγησε πίσω στο στρατόπεδο και το επόμενο πρωί πήγε επέστρεψε στο βασίλειό της, αλλά πριν είχε πάει πολύ μακριά, άρχισε να μετανοεί για το παζάρι της, και όταν ο Βασιλιάς βγήκε να τη συναντήσει, φαινόταν τόσο λυπημένη που μάντεψε ότι κάτι είχε συμβεί και ρώτησε τι συνέβη. Στην αρχή η βασίλισσα φοβήθηκε να του το πει, αλλά όταν, μόλις έφτασαν στο παλάτι, έστειλαν πέντε τρομακτικά μικρά νάνους από τις νεράιδες να με φέρουν, ήταν υποχρεωμένη να ομολογήσει αυτό που είχε υποσχεθεί. Ο βασιλιάς ήταν πολύ θυμωμένος και είχε η βασίλισσα κι εγώ κλείσαμε σε έναν μεγάλο πύργο και φρουρούσαμε με ασφάλεια, και έδιωξαν τους μικρούς νάνους από το βασίλειό του· αλλά οι νεράιδες έστειλαν έναν μεγάλο δράκο που έφαγε όλους τους ανθρώπους που συνάντησε και του οποίου η ανάσα έκαψε τα πάντα καθώς περνούσε τη χώρα· και επιτέλους, αφού μάταια προσπάθησε να απαλλαγεί από αυτό το τέρας, ο Βασιλιάς, για να σώσει τους υπηκόους του, ήταν υποχρεωμένος να συναινέσει να παραδοθώ στις νεράιδες. Αυτή τη φορά ήρθαν μόνοι τους να με φέρουν, μ' ένα άρμα από μαργαριτάρια που το έσερναν θαλάσσια άλογα, ακολουθούμενος από τον δράκο, που τον οδηγούσαν με αλυσίδες από διαμάντια. Η κούνια μου τοποθετήθηκε ανάμεσα στις παλιές νεράιδες, που με φόρτωσαν χάδια, και στροβιλίσαμε στον αέρα σε έναν πύργο που μου είχαν φτιάξει επίτηδες. Εκεί μεγάλωσα περιτριγυρισμένος με ό,τι ήταν όμορφο και σπάνιο, και έμαθα όλα όσα διδάσκονται ποτέ σε μια πριγκίπισσα, αλλά χωρίς συντρόφους παρά μόνο έναν παπαγάλο και ένα μικρό σκυλάκι, που μπορούσαν να μιλήσουν και οι δύο. και δεχόταν κάθε μέρα μια επίσκεψη από μια από τις παλιές νεράιδες, που ήρθε καβαλημένη στον δράκο. Μια μέρα, όμως, καθώς καθόμουν στο παράθυρό μου είδα έναν όμορφο νεαρό πρίγκιπα, που φαινόταν να κυνηγούσε στο δάσος που περιέβαλλε τη φυλακή μου, και που στεκόταν και με κοιτούσε. Όταν είδε ότι τον παρατήρησα με χαιρέτησε με μεγάλο σεβασμό. Μπορείτε να φανταστείτε ότι χάρηκα που είχα κάποιον καινούργιο να μιλήσω και, παρά το ύψος του παραθύρου μου, η συνομιλία μας παρατάθηκε μέχρι που έπεσε το βράδυ, τότε ο πρίγκιπας μου με αποχαιρέτησε απρόθυμα. Αλλά μετά από αυτό ήρθε ξανά πολλές φορές και τελικά συναίνεσα να τον παντρευτώ, αλλά το ερώτημα ήταν πώς θα ξεφύγω από τον πύργο μου. Οι νεράιδες με προμήθευαν πάντα με λινάρι για το γύρισμα μου, και με μεγάλη επιμέλεια έφτιαχνα αρκετό κορδόνι για μια σκάλα που θα έφτανε μέχρι τους πρόποδες του πύργου. αλλά, αλίμονο! τη στιγμή που ο πρίγκιπάς μου με βοηθούσε να το κατεβώ, πέταξε η πιο σταυρωτή και άσχημη από τις παλιές νεράιδες. Πριν προλάβει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος εραστής μου καταβροχθίστηκε από τον δράκο. Όσο για μένα, οι νεράιδες, εξαγριωμένες για την αποτυχία των σχεδίων τους, γιατί σκόπευαν να παντρευτώ τον βασιλιά των νάνων, και αρνήθηκα εντελώς, με άλλαξαν σε μια λευκή γάτα.
«Καθώς με έβαλαν κάτω από τη μαγεία, οι νεράιδες μου διηγήθηκαν όλη μου την ιστορία, γιατί μέχρι τότε πίστευα ότι ήμουν παιδί τους και με προειδοποίησαν ότι η μόνη μου ευκαιρία να ανακτήσω τη φυσική μου μορφή ήταν να κερδίσω την αγάπη ενός πρίγκιπα που έμοιαζε με κάθε τρόπο τον δύστυχο εραστή μου.
«Και το κέρδισες, αγαπητή πριγκίπισσα», διέκοψε ο Πρίγκιπας.
«Είσαι πράγματι υπέροχα σαν αυτόν», συνέχισε η Πριγκίπισσα - «σε φωνή, σε χαρακτηριστικά και σε όλα· και αν με αγαπάς πραγματικά, όλα μου τα προβλήματα θα τελειώσουν».
«Και το δικό μου επίσης», φώναξε ο Πρίγκιπας, πετώντας στα πόδια της, «αν θα συναινέσεις να με παντρευτείς».
«Σε αγαπώ ήδη καλύτερα από οποιονδήποτε στον κόσμο», είπε. «Αλλά τώρα είναι ώρα να επιστρέψεις στον πατέρα σου και θα ακούσουμε τι λέει γι' αυτό».
Έτσι ο Πρίγκιπας της έδωσε το χέρι του και την οδήγησε έξω, και ανέβηκαν μαζί στο άρμα. ήταν ακόμα πιο υπέροχο από πριν, όπως και όλη η παρέα. Ακόμη και τα παπούτσια των αλόγων ήταν από ρουμπίνια με διαμαντένια καρφιά, και υποθέτω ότι είναι η πρώτη φορά που είδαμε κάτι τέτοιο.
Καθώς η Πριγκίπισσα ήταν τόσο ευγενική και έξυπνη όσο και όμορφη, μπορείτε να φανταστείτε τι ευχάριστο ταξίδι το βρήκε ο Πρίγκιπας, γιατί όλα όσα είπε η Πριγκίπισσα του φάνηκαν αρκετά γοητευτικά.
Όταν έφτασαν κοντά στο κάστρο όπου επρόκειτο να συναντηθούν τα αδέρφια, η Πριγκίπισσα ανέβηκε σε μια καρέκλα που την είχαν τέσσερις από τους φρουρούς. ήταν λαξευμένο από ένα υπέροχο κρύσταλλο και είχε μεταξωτές κουρτίνες, τις οποίες τράβηξε γύρω της για να μη φαίνεται.
Ο Πρίγκιπας είδε τα αδέρφια του να περπατούν στην ταράτσα, ο καθένας με μια υπέροχη πριγκίπισσα, και ήρθαν να τον συναντήσουν, ρωτώντας αν είχε βρει και σύζυγο. Είπε ότι είχε βρει κάτι πολύ πιο σπάνιο - μια λευκή γάτα! Με το οποίο γέλασαν πολύ και τον ρώτησαν αν φοβόταν μην τον φάνε τα ποντίκια στο παλάτι. Και μετά ξεκίνησαν μαζί για την πόλη. Κάθε πρίγκιπας και πριγκίπισσα επέβαιναν σε μια υπέροχη άμαξα. τα άλογα ήταν στολισμένα με φτερά και γυαλιστερά με χρυσό. Μετά από αυτούς ήρθε ο νεότερος πρίγκιπας και τελευταίος από όλα η κρυστάλλινη καρέκλα, στην οποία όλοι κοιτούσαν με θαυμασμό και περιέργεια. Όταν οι αυλικοί τους είδαν να έρχονται, έσπευσαν να το πουν στον Βασιλιά.
«Είναι όμορφες οι κυρίες;» ρώτησε ανήσυχος.
Και όταν απάντησαν ότι κανείς δεν είχε ξαναδεί τόσο όμορφες πριγκίπισσες, φάνηκε αρκετά ενοχλημένος.
Ωστόσο, τα δέχτηκε ευγενικά, αλλά του ήταν αδύνατο να επιλέξει μεταξύ τους.
Στη συνέχεια, γυρίζοντας στον μικρότερο γιο του είπε:
«Μόνος σου, τελικά, επέστρεψες;»
«Μεγαλειότατε», απάντησε ο Πρίγκιπας, «θα βρεις σε εκείνη την κρυστάλλινη καρέκλα μια μικρή λευκή γάτα, που έχει τόσο μαλακά πόδια και μυρίζει τόσο όμορφα, που είμαι σίγουρος ότι θα γοητευτείς μαζί της».
Ο Βασιλιάς χαμογέλασε και πήγε να τραβήξει ο ίδιος τις κουρτίνες, αλλά με ένα άγγιγμα από την πριγκίπισσα το κρύσταλλο ανατρίχιασε σε χίλια θραύσματα και στάθηκε εκεί με όλη της την ομορφιά. Τα ξανθά μαλλιά της επέπλεαν στους ώμους της και ήταν στεφανωμένα με λουλούδια, και η απαλά πεσμένη ρόμπα της ήταν από το πιο καθαρό λευκό. Εκείνη χαιρέτησε τον Βασιλιά με χάρη, ενώ ένα μουρμουρητό θαυμασμού υψώθηκε από τριγύρω.
"Κύριε", είπε, "δεν ήρθα για να σου στερήσω τον θρόνο που γεμίζεις τόσο επάξια. Έχω ήδη έξι βασίλεια, επιτρέψτε μου να χαρίσω ένα σε εσάς και σε κάθε έναν από τους γιους σας. Δεν ζητάω τίποτα άλλο παρά τη φιλία σας και τη συγκατάθεσή σου στον γάμο μου με τον μικρότερο γιο σου· θα έχουμε ακόμα τρία βασίλεια για εμάς».
Ο Βασιλιάς και όλοι οι αυλικοί δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά και την έκπληξή τους και ο γάμος των τριών Πρίγκιπων γιορτάστηκε αμέσως. Οι γιορτές κράτησαν αρκετούς μήνες και μετά ο κάθε βασιλιάς και η βασίλισσα έφυγαν στο δικό τους βασίλειο και έζησαν ευτυχισμένοι για πάντα.
